''Zwiadowcy. Ruiny Gorlanu''

Oto książka, która wyparła z planów piątą część Jutra. Książkę, którą polecało mi już masa osób i którą od dawna chciałam przeczytać. Jest nią...

''Zwiadowcy. Ruiny Rorlanu'' John Flanagan

Przyszłość piętnastoletniego Willa zależy od decyzji możnego barona. Sam Will najchętniej zostałby rycerzem, ale drobny i zwinny nie odznacza się tężyzną fizyczną, niezbędną do władania mieczem. Tajemniczy Halt proponuje chłopakowi przystanie do zwiadowców ludzi owianych legendą, którzy, jak wieść niesie, parają się mroczną magią, potrafią stawać się niewidzialni... Początek nauki u mistrza Halta to jednocześnie początek wielkiej przygody i prawdziwej męskiej przyjaźni.

''Jeszcze nie dziękuj-mruknął rycerz-nie wiesz co cię czeka''

Pomysł-wspaniałe, piękne, średniowieczne królestwo, gdzieś ''za górami, za lasami i za siedmioma rzekami''. Żyją w nim normali ludzie, którzy mają swoje zajęcia, ale jest też ten zły, paskudny o okropny, który chce to zepsuć. Może i brzmi znajomo, może i pachnie na kilometry czymś oklepanym, jakimś starym szablonem używanym przez wielu. Ale to pozory, zewnętrzna warstwa. A jak wiemy, nie liczy się tylko to co jest na zewnątrz...-2pkt

Zrealizowanie pomysłu-i tu Flanagan wykazał się niezwykłą wyobraźnią, stylem pisarskim i wszystkim, tym czym pisarz może się popisać, w tym pozytywnym znaczeniu, rzecz jasna, bo przechwałkami początkującego, tego nazwać nie można.

Bohaterowie- mamy tu do czynienia z wszelaką barwą różnych charakterów. Niektórych z nich polubimy od razu, innych z upływem czasu, jeszcze innych nigdy. Możemy również zaobserwować tu zmianę bohaterów. Ktoś mógłby zarzucić, że dzieje się to za szybko, ja jednak tego napisać nie mogę. W końcu sytuacja, jest jaka jest i to ona wpływa tu najbardziej. Tak jak inne pomniejsze, ale ważne zdażenia. Autor zna umiar, nie dostajemy więc odważnych, niezniszczalnych, niepokonanych herosów, którzy dziś są rolnikami, a jutro machają sobie młotkiem na prawo i lewo, zabijając tym najbardziej doświadczonych dowódców wrogich oddziałów...dobra, dobra, już spokój. Wracając, ocena za ten punkt to naturalnie...-3 pkt

„Zawsze uderzaj pierwszy.”

Ogólne wrażenie-książkę czytało się bardzo dobrze. Autor ma niezwykły dar tworzenia atmosfery, wprost...magicznej. Bo to powieść niezwykle magiczna. Nie sprawiają tego czarodzieje, czy inni wspaniali rolnicy, którzy szybko osiągneli poziom szkolonych przez lata magów, magi tu nie ma. Jest natomiast niezwykły klimat. Lektura wciąga, wciąga niesamowicie. Jesteśmy świadkami wydarzeń, bierzemy w nich udział. To jest najbardziej niezwykłe. I ten styl...czytając, czułam się jak mała dziewczynka, która słuch bajek opowiadanych przez babcie, lub historii z jej dzieciństwa(II wojna światowa). Właśnie tak się czułam, jakby autor siadł obok mnie i to wszystko...opowiadał-2pkt

Inne-Tu chciałam zwrócić uwagę na piękną okładkę. Jest wprost niezwykła. Dla mnie piękna, cudowna, zachwycająca, magiczna, tajemnicza i bal, bla, bla...słowniku synonimów pomóż!

Oda do slownika synonimów

O słowniku, pomóż mi w niedoli,

tyś moim przyjacielem, tyś wytchnieniem moim,

gdy grożą karne punkty,

gdy powtórzeń masa,

tyś moim wybawcą,

........

Nie no, mnie już całkiem chyba pogieło. To gimnazjum na móz mi się rzuciło...a może to moją wtodzona głupota? Jak tak dalej pójdzie, to na każdą okazję będę wymyślać ody(mam już naprzykład wymyśloną odę do nauki, którą w dowolny sposób mozżnaby przekształcić na odę do dowolnego przedmiotu szkolnego)...a was zmuszę do ich recenzji... BUHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA.....

Podsumowując-wracając do stanu, skrajnie przypominającym normalność, książka jest niezwykła. Choć ostatnio czytałam same dobre książki to ta jest najlepsza. Polecam ją gorąco wszystkim-naprawdę warto.

Ocena-10/10

Dziękuję wam, za te wszytkie wejścia, komętarze, miłe słowa, porady, rady, sugestie...za to, że JESTEŚCIE! Dziękuję, każdemu, kto przyznajmniej raz tu zaglądnął. Dziękuję, że czytacie te moje wypociny i wypowiedzi bez ładu i składu, a nawet je chwalicie i wynajdujecie te pozytywne strony. Jesteście wielcy!!! DZIĘKUJĘ!!!  ARIGATO!!!(masz chomiku i się ciesz, to przez ciebie teraz PC i japoński mi sie wszędzie wkrada) :)

„(...) ludzie rzadko spogladają w górę.”-drugi raz, w przeciągu krótkiego okrasu, napotykam się na podobny cytat...

Pozdrawiam i do następnej notk,

DoXxil